Genieten van de reis

In onze racefiets vakantie door Europa doorkruisen we 8 Europese landen. Over cols, wateren, mythische bergen, platteland en eindeloze wegen. Krijg inspiratie door onze fietsreis op de racefiets door Europa!
(en ja…wij zijn alweer een nieuwe aan het plannen waarvan uiteraard weer een verslag komt!)

Ik wil graag deze racefiets fietsreis ervaring delen met je met maar 1 doel: zorgen dat zo veel mogelijk mensen ook deze kans grijpen.

Waarom?
-> Daarom
-> Dit is gewoon gaaf
-> Je bent met andere fietsgekken op reis
-> Dit is avontuur
-> Je mail? Je afspraken in Nl? Alle beslommeringen die belangrijk leken? Deze reis zet dat in het juiste perspectief 🙂
-> Sterker nog: je komt met geweldige plannen, voornemens en ingevingen thuis!
-> Je leeft maar 1 keer, Carpe Diem, iets met zelf de slingers ophangen, je kunt het leven niet overdoen – no second chances, zal ik nog even doorgaan?

Ik ben al een keer of 10 naar Frankrijk, Oostenrijk en Spanje gegaan voor een fietsvakantie.

Dat is weliswaar erg leuk maar een echte reis op je wielrenfiets van A naar B is nog mooier. Het heeft ook meerdere voordelen:

• Fietsnavigatie is echt goed geworden
• Het werkt ook aanstekelijk om tegen anderen te vertellen
• Je hebt ook geen discussie over de vertrektijd (wij moesten ver en de hotels lagen al vast, dus vroeg (7.45) wegrijden
• Dit vergeet je nooit meer weer
• Je hebt smorgens geen discussie ‘ welk rondje we gaan rijden’
• Je ziet altijd wat nieuws

Het heeft een hoog ‘ dat wil ik ook!’ effect.
Natuurlijk zijn er ook aandachtspunten van zo’n racefiets fietsreis:

Op veel punten zijn natuurlijk makkelijk oplossingen te bedenken. Een georganiseerde racefiets fietsreis boeken bij een reisbureau is het makkelijkste. Bij de laatste echter niet. Dat is deel van het avontuur: je aanpassen, elkaar waarderen en nemen zoals ze zijn en het mooiste: vrienden voor het leven maken!

Deze racefiets fietsreis ervaring is niet makkelijk overigens. En dat gaat over het laatste punt: groepsdynamiek. Ik ben in onze fietsgroep de vreemde eend in de bijt. Ik blog namelijk en ‘heb geen normale baan’.

Dus voor de fietsmaatjes van de reis is dit een beetje gek. Waarom zou je zo veel moeite doen om hier je tijd en energie in te steken? Je kunt toch beter gaan fietsen?

Daarnaast gaat deze blog veel meer over het gevoel bij zo’n fietsreis. Dat komt minder ter sprake onderling als er bij 17% hellingen met 30 graden naar boven moet worden geharkt 🙂

Toch wil ik mijn ervaring bij zo’n reis op de wielrenfiets delen. Waarom?

Ik geniet ervan om te horen dat mensen het a) leuk vinden om te lezen en b) er echt iets aan hadden. Als we dan helemaal het summum willen, dan maak je mij het meest blij met c) horen van iemand dat ze door deze blog de knoop hebben doorgehakt en zelf ook een racefiets fietsreis te gaan maken!

Overigens hoeft dat niet perse op een racefiets. Een tourfiets, mtb etc is ook mooi. Ook een elektrische aandrijving is handig bij zo’n fietsreis. En nee: het is geen schande als je een ebike neemt op fietsvakantie.

Sterker nog: ik vind het stoer als je bij te weinig conditie of fysiek ongemak toch de stoute schoenen aantrekt, en gewoon de fietsreis boekt. Het is ook niet erg als er 1 een ebike heeft, en de ander niet. Fietsen moet je toch en om te ervaren, wat wij ervaren, maakt soort fiets en aandrijving niks uit.

Waar het om gaat is namelijk…
….het avontuur!

Niemand zal je veroordelen als je niet ‘eerst een jaar traint’ maar de hulp inroept van een ebike of bv kortere etappes neemt.

Genieten, andere culturen beleven, je onderdompelen in het land in fietstempo i.p.v. autotempo. Wandelen of hardlopen (bv op mijn Wave Rider Mizuno) is ook heerlijk. Want dat zijn erg goede hardloopschoenen.

De stilte onderweg ervaren, het boerenleven ruiken, vogels zien bidden in de lucht, de zon op je huid voelen branden en ik kan zo nog wel even doorgaan: een racefiets fietsreis ervaring is een pure must!

Hieronder ga je mijn ervaring lezen van onze reis met de racefiets en wat er goed en ehhh… minder goed ging. Hopelijk heb je er iets aan!

Fietsreis met de racefiets door meerdere landen in Europa

Het plan is dwars door Europa te wielrennen met 10 man en we gaan van Italië naar Nederland op de racefiets. We starten met een eigen Whattsapp groep zoals dat anno vandaag hoort. Toch was er ook ‘echt’ goed vooroverleg natuurlijk:

Specs
De specs van onze racefiets reis:
Dagen: 10
Afstand: 1600 kilometer
Hoogtemeters: 22 kilometer
Collen: Stelvio, Julianapas, Grand Ballon
voeding: ontelbaar bananen, bidons, sportrepen, glazen cola
Geheim: babydoekjes om je fiets te kuisen en aardappelkratjes om in de bus de spullen opgeruimd te houden!

Trainen

Als voorbereiding gingen we daarnaast ook naar Calpe toe met een paar man van de groep:

Voorbereiding racefiets vakantie Europa

Als voorbereiding gingen we de Amstel Gold Race fietsen. Natuurlijk dan wel de afstand voor grote mensen, de 240 😉

Racefiets vakantie Europa

Daarna volgt het maandenlang plannen en de voorpret voor de racefiets vakantie door Europa. Uiteindelijk pakken we de bus in voor vertrek.

Uitpakken

Hier pakken we de bus uit na aankomst:

Racefiets vakantie Europa dag 1

Dag 1 racefiets vakantie Europa is een rustig rondje van bijna 30 kilometer met 500 hoogtemeters. Noem het peddelen, inbollen, lostrappen of een beetje acclimatiseren. Feit is dat het heerlijk weer was, de percentages vriendelijk en de sfeer super! Hier zie je de rit in Strava:

Racefiets vakantie Europa – ‘de échte dag 1’

De echte dag 1 is de start met het rijden van A naar B. De 30 kilometer gisteren was een rondje. Dat is nu precies niet wat we de komende dagen gaan doen. We hebben een doel: ‘In Nederland aankomen, en wel met zijn allen’.

We beginnen bij de fietsenmaker:

En dan gaan we direct klimmen 😉

Ik klim en geniet

Een fietsreis maken op de racefiets

De echte dag 1 was super! De trein is goed op gang gekomen en we zijn 80% langs de rivier gefietst. Italië laat zich van zijn beste kant zien. 30 graden, mensen kijken ons aan, sommigen verbazen zich over de blauwe colonne en maken af en toe een foto. Dat is het gevoel van vandaag. Na een klim na 2 kilometer werd de weg de vele kilometers erna een stuk vlakker. Daarna hebben we eigenlijk maar 1 echt goede klim gehad die zich gemeen vriendelijk toonde bij aanvang.

Bommetjes in het hotel zwembad

Deze typische oploper (‘ik wordt lekker steiler en steiler’) was toch behoorlijk werken. De fietspaden in dit deel van Italië zijn uitmuntend evenals de mensen. Het vals plat de laatste kilometers bleven niet onopgemerkt. Iedereen zat er lekker in, dit toetje zorgt voor een tevreden terugblik op vandaag.

Dit is de rit van dag 1:

Na wat bommetjes in het zwembad (het plafond moest nat worden) en wat emmers water op het saunavuur, smaakte het eten super. Op naar de Stelvio!

Stelvio fietsen tot de sneeuw

Vandaag was een zware maar mooie dag. De rit met meer hoogtemeters dan daalmeters en de thermometer wijst boven de 30 graden. Een lange fietsdag en nu is het uitpuffen in het sjieke St Moritz.

De voorbereiding van de eerste ‘echte’ fietsdag

Onderweg 1

Onderweg 2

Right now: WMCA galmt over de gang (Dj Martijn) en we gaan nu eten bij de Pizzeria (ofzo) 😉

Op naar dag 3!

Organisatie

Dag 3 begint met een (ahum…) echte organisatie. Met veel dank aan onze ploegbegeleiding Leo en Huub loopt alles op rolletjes. Ze zorgen zelfs voor koude cola, kwark en melk onderweg en stoppen gerust bij een bakkertje om overheerlijke machtige-suiker-broodjes en koek-dingen achter in de bus te laden.

Grote glooiende gele grasvelden

Gisteren fietsten we al de hele dag door een ansichtkaart (uitspraak van de andere Peter). Je zag de grote glooiende gele grasvelden met wilde bloemenvelden, geiten en ezels. Veel, heel veel paardenbloemen, strak asfalt, en echt Zwitserse houten bouwstijl en vakwerk huizen. Daarnaast hebben we al behoorlijk wat offroad paden gereden met de dunne racefietsbandjes. Die zijn uitdagend maar wel mooi. Natuurlijk waren er de loom klinkende tractoren over de smalle paden en Milka-koeien met bellen om het Sound-of-Music gevoel helemaal af te maken.

Het kan nog mooier!

Vandaag, dag 3 was tot nu toe de allermooiste. Anders dan ik had verwacht was het fietsen van de eerste klim mooier dan de Stelvio gisteren. Dit is dus precies waar ik op hoop tijdens de fietsreis met andere wielrenners: niet zo zeer een eindsprintje winnen maar gezamenlijk mooie nieuwe plekken en cols ontdekken.

Die klim was daar het levende bewijs van. Een bergmarmot die over de weg liep, veel sneeuw naast de weg en tegen de rotswanden, overal stroompjes en soms een waterval. Een mooi gletsjer-achtig meer en allemaal supernatuurlijk. Geen vervuiling in Zwitserland, vriendelijke mensen en nog steeds af en toe aanmoedigingen als ze de blauwe smurfen voorbij zien rijden 😉

Snelle afdalingen

Het fietsen door de ansichtkaart was gisteren. Vandaag reden we dus door de ansichtkaart uit de premium-collectie. Ondanks dat we ogen te kort kwamen, werd er wel volle bak afgedaald. Met Martijn en Paulo als kanonskogels voorop volgt de rest keurig hun spoor. Als het echt open weg wordt zonder haarspelden dan vliegen we en group naar beneden. Hard maar wel verantwoord.

Impressie vergezicht halverwege een afdaling

Uiteraard was Jordy Smeets er ook weer

Aangekomen in het McDonalds hotel van ehhhhh…geen idee eigenlijk gaan de beentjes omhoog, wordt her en der wat ‘mens opgelapt’ en worden de wastasjes weer in het hotel gewassen. Waar we zijn: je ziet het hier in Strava, maar ook staat het Rick’s perfecte roadbook die hij maakte voor de fietsreis!

De dag erop is geen rustig ritje. Noem het gerust volle bak! Maar wat valt het meeste op vandaag? Zwitserland, en dan wel de natuurschoon van het land.

Zwitserland is een fantastisch wielren reis land

Vandaag was prachtig. Wederom dus. 1 gebroken spaak, geen lekke banden superstrak asfalt, een klein stukje onverhard en een goede sfeer in de groep! We hebben vandaag de Redoute du Suisse gefietst. Die klim is in geen enkel cols-boekje te vinden maar de 17% doen wel pijn. Vooral omdat hij steil blijft over een lange afstand. Daarnaast was het zo’n 30 graden en dat zorgde ervoor dat we bovenaan even hebben uitgepuft nadat iedereen de top had bereikt.

Een fantastische stopplek aan een groot meer met de bus wederom in de zon.

Daarna kregen we nog een steile klim maar toch een stukje makkelijker omdat hij korter was.

We rijden mooi in peloton en zo gaat de blauwe trein door Zwitserland:

De zon scheen weer volop. De fietsen liepen soepel en je ziet vaak iemand wat eten en drinken want voeding is superbelangrijk als je zo dag in dag uit wilt blijven fietsen. De fietstocht vandaag is 172 kilometer en meer dan 2000 hoogtemeters. Geen appeltje eitje maar wel een voldaan gevoel nu in het hotel. Het is een super-sport-achtig gebouwen complex wat een beetje NOC NSF aandoet. Geen idee hoe en wat hier allemaal te doen is maar het is meer dan prima.

Even rondblieken

Dat is ook wel de sport van zo’n fietsreis op de wielrenfiets waarbij je iedere dag een flinke afstand wilt overbruggen. Je bent overal te kort om het je eigen te maken en het is ‘even snel rondblieken’, wat eten, en dan weer slapen en vroeg weer op.

Het is een mooi ritme want je vergeet de dagelijkse beslommeringen en bent lekker bezig met wielrennen, het uitzicht en de groepsdynamiek. GAAF en een echte aanrader!

De Strava rit van vandaag is dit:

Cols en Klimmen

Dag 5:
Vandaag was weer mooi en zwaar. 173 km met meer dan 2400 hoogtemeters gaan we voelen in de benen, achterwerk en in het hoofd. We zijn wel op de helft, en via Duitsland rijden we naar Frankrijk. Daar kunnen we direct een 5 km tijdrit doen langs het kanaal en na een kom op een gravelpad door de bossen komen we weer op asfalt. Nog een laatste, 11e klim en dan zien we het foute-rode-typisch-Franse hotel langs de weg. Napoleons en andere poppen binnen, een leeg zwembad en overal misselijkmakende kunst.

Bonjour en France!

Dit was de route Frankrijk in:

Over de helft van de racefiets reis!

Dag 6
We reden door de Vogezen tot een uur geleden. Nu ik dit typ heb ik een herstelshake op, komen soms loeiende sirenes voorbij en zitten we onder de parasols op het terras in het centrum van het dorpje. Geen idee hoe het heet 😉 Dat vind ik namelijk wel een terugkerende fenomeen. Voordat je goed en wel een nieuwe naam ziet, knallen we alweer verder.

Afraffelen van dorpjes

We zijn erg goed in het ‘afraffelen van dorpjes en steden’. Gelukkig waren dat vandaag alleen maar slapende kleine boerendorpjes op het platteland van Frankrijk. De Vogezen waren en zijn gaaf. Lange lopers, niet al te steil en in het begin hadden we meteen het hoogtepunt: Le Grand Ballon. Ik ken hem van een kennis die hier een vakantiehuisje heeft en hij is er helemaal weg van. Ik snap dat ook: het is hier mooi, rustig, luidende koeienbellen en veel bomen, groen en heuvels/ mini-bergen.

We vertrekken voor die dag:

Verslag vanuit de koers 😉

In de fietsploeg

Iedereen raakt wat meer vermoeid maar we worden ook een nog hechter team. Als er even gas wordt gegeven wordt duidelijk gemaakt dat het soms te gek is. Met gezamenlijk overleg wordt ons racefiets team uiteindelijk alleen maar beter! Ik heb respect voor de manier waarop iedereen met elkaar omgaat, dat is mooi om te zien. We schieten nu ook echt op want we zijn officieel over de helft van de racefiets reis.

Grand Ballon fietsdag op de racefiets

Die Grand Ballon en de klimmen daarna waren echt weer super. Mooi weer, leuke plekjes en steeds een afwisselend uitzicht!
De dag op Strava is dit:

Etappe: Frankrijk Duitsland

Vandaag ging over glooiend landschap. Het was koud, groen en armere omgeving, een heel verschil met de Zwitserse cols! De hoogtemeters stapelden zich weer mooi op en het weer werd steeds beter! Uiteraard hebben we weer een deel onverhard gereden 😉

Het werd een lange rit van 195 km en 2000+ hoogtemeters. Morgen is weer zo’n dagje!

Dit is de rit in Strava:

Door Luxemburg heen fietsen
Als een volleerd wielerpeleton hebben we Luxemburg doorkruist. Met heerlijk strak asfalt, mooie groene vergezichten, oude kastelen, nette mensen en sjieke plaatsen was ik erg positief verrast over dit land. Het was een supermooie rit België in!

Dit was de rit:

Naar Nederland fietsen

Op de een na laatste dag fietsen we via het Drielandenpunt Nederland binnen. Na weer tumult op de klim (altijd maar wedstrijdjes houden) en wat foto’s op het hoogste punt van Nederland zijn we bij de Bockerijders een pannenkoek gaan eten. Heerlijk!

Nog even een kilometer of 50 naar Maastricht, en daar rolden we van het terras met heerlijk avondeten het café binnen.

Laatste dag
Vanmiddag 16.15 reden we binnen in onze thuisplaats. Met 2 motoren voor de groep en de bus erachter was het een grootse intocht.

Dit was de rit:

Onderweg

Onderweg had ik al wat bekende gezichten gezien. Met de muziek op de fiets van Martijn en de ballonnen en vlaggen met veel mensen was de binnenkomst emotioneel. Ik waardeer het zo erg dat mensen ‘om ons heen’ zo betrokken zijn bij dit ‘ding van ons’. Want meer dan ooit besef ik me, dat wij als kleine kinderen Tour-de-France aan het spelen zijn.

We zijn natuurlijk nooit goed genoeg om ergens in loondienst te gaan fietsen, maar willen toch het gevoel hebben van hoe het is om de Tour de France te rijden. Daarom verzonnen we deze tocht en dan is het heel erg leuk om te zien dat de familie en vrienden het ook waarderen. En ons motiveren en steunen in dit soort gekke acties. Met cadeautjes en vooral met hun aanwezigheid is zo’n warm welkom dan extra speciaal.

Voor iedereen die dit leest: BEDANKT!

Bij Leon en Sophie was er vervolgens een top bbq met salades en alles erop en eraan.

Duik in het zwembad

Eerst moesten we natuurlijk een duik in het zwembad maken want daar werd al de hele week over gesproken. Met fietskleding en al waren er mooie bommetjes en dat gaf volop lol en gezelligheid natuurlijk!

Mixed feelings

Met gemengde gevoelens zit ik nu achter mijn laptop. De fietsgroep kent me al als ‘die ene die altijd bezig is met de website’ en nu zit ik weer direct erna te typen…Nu is het echter met een kater. Een figuurlijke kater weliswaar. Ik baal namelijk dat het erop zit.

De benen voelden super vandaag. De stemming in de groep was opperbest. Het leek alsof dit fietsavontuur nog dagen of zelfs wekenlang door zou kunnen (of moeten) gaan. De begeleiding was top, de mensen waren leuk, de hotels waren prima en ik ben helemaal gewend aan het nieuwe leefritme.

Mooie ervaringen meemaken

Vergelijk het een super klein beetje met toeren met een band. Je doet je ding, slaapt daar en gaat weer direct verder. Je wordt een beetje geleefd door de komende etappe, door het enthousiasme van de anderen in de groep en de hang naar avontuur. We hebben zulke mooie dingen meegemaakt met elkaar. Prachtige bergen, passen, mensen, weerstypen, klimmen en slaapplekken.

Het laatste hotel was een super oud langs-de-weg-hotel. Als voorheen bouwkundig ingenieur smul ik van oude wenteltrappen, mooie huizen, krakende vloeren en alles schots en scheef wanden, vloeren en plafonds met baksteen, timmerwerk en eeuwenoude muren die verhalen vertellen uit vroeger tijden. Het was typisch zo’n spookhuis voor een slechte B-film met de oude murmelende eigenaar en de dikkige bediende.

Balen dat het is afgelopen

De gemende gevoelens zijn sterk. Ik baal echt dat het avontuur erop zit. Geen sportdrank en mierzoete reepjes en winegums meer maar boerenkool met worst. Geen ‘leven in het moment’ maar weer moeten plannen, scrummen en weet-ik-veel wat voor andere semi-belangrijke dingen.

Bij dit soort fietsreizen weet je waarvoor je leeft: het delen van bijzondere ervaringen. Mooie momenten met mensen die je aan het eind van de rit een vriend noemt.

Was het dan allemaal fantastisch?

Nee, zeker niet.

Laat ik compleet eerlijk zijn en duidelijk stellen dat er wat discussies zijn geweest. Het hoe en wat is niet zo belangrijk maar de oorzaak van de onderlinge irritaties wel. Moeheid en het dicht-bij-elkaar op de lip zitten zorgen er een keer of 3 in de 10 dagen voor dat er wat oplopende gemoederen waren.

Ik reed bv vandaag wat te hard en dat had ik niet moeten doen. Het werd me niet echt kwalijk genomen maar netjes was het niet. Wat wel kwalijk was tijdens deze dagen is dat er soms wat minder rekening werd gehouden met elkaar dan iedereen verwachtte.
Niet iedereen fietst namelijk even sterk. Dat zorgt voor verschillen in de groep. Dit is prima te handelen tijdens een dagtrip naar de Ardennen of zo, maar in 10 dagen kan het de gemoederen soms wat bepalen. Daarnaast is de invloed van 10 dagen achter elkaar sporten niet bekend bij iedereen.

Zelf heb ik al wat meerdaagse fietstochten gedaan waarbij het soms ook volle-bak was. Daarnaast heb ik een 13 uur durende Elfstedentocht geschaatst (onofficieel want het ijs was te zwak), meerdere marathons gelopen etc. Als je nog nooit zo diep bent gegaan in intensiteit of lengte, dan weet je niet hoe je lichaam en geest erop reageren. De ene wordt duidelijk beter in zo’n racefiets reis, terwijl de andere duidelijk uit de reserves zit te putten en merkbaar minder wordt.

Dat is niet erg maar wel een feit dat vooraf lastig te ondervangen is in afspraken etc. 10 man is een mooie groep om te hebben ivm het om en om kopwerk, maar best groot als je kijkt naar condities en niveaus. Hoe ga je daar mee om?

‘Samen uit, samen thuis’

Wij hanteerden de afspraak ‘samen uit, samen thuis’ maar bogen die een beetje om door de groep 1 dag in 2-en te splitsen zodat de verschillende niveaus beiden aan hun trekken kwamen. In mijn ogen is dit een prima oplossing maar het staat een beetje haaks op ‘samen het avontuur beleven’. Bij de lunch en avondeten waren we overigens weer samen en de laatste dag gingen de voetjes van de vloer in een hossend feest café in Maastricht. Die volle bak mentaliteit is dan ook goed terug te zien 😉

Blij en balen

Naast het balen dat ik nu thuis ben is er ook het tegenovergestelde. Ook ben ik namelijk superblij dat ik nu thuis ben. Je vertrouwde plek, de mensen om je heen, het (superleuke) werk roept weer en daarnaast is er nog 1 punt.

Ik ga zo lekker mijn tas uitpakken, de spullen op zijn plek leggen en me geen zorgen meer maken of ik niks kwijtraak. Ik ben namelijk een grote sloddervos en leven uit de tas met laptop, laders, sportkleding, gewone kleding, sportvoeding is natuurlijk vragen om problemen. Van deze zorg ben ik ook verlost als alles weer op zijn plek ligt 😉

Avontuur op de racefiets

Doordat je namelijk niet altijd dit soort avonturen meemaakt, worden die avonturen die je meemaakt nog mooier. Ook ik begin s’morgens om 7 uur en kom om 19 uur thuis van mijn werk. En dat dag-in-dag-uit. Zo gaan weken achtereen zonder ‘vrij’. In die tijd worden je avonturen mooier omdat het contrast zo hoog is.

Tegenslagen

Als je het verhaal doorleest denk je wellicht dat het een groot succes verhaal was. Maar is dat wel zo? Ging dan alles goed tijdens de fietsreis op de racefiets?

Het simpele antwoord: nee.

Niet alles was hosanna.

Helaas dus.

Ziekenhuis

Dag 3 moest een fietser na de fietsdag naar het ziekenhuis.

De hele dag in het zadel zitten ben ik niet gewend, en is eigenlijk niemand. Hij dus ook niet.

Zijn blaas ging problemen tonen en plassen deed pijn. Na een 3 urig bezoek en wat pillen waren de dagen erop nog redelijk dragelijk. Tegen het einde van de reis was hij weer zo goed als de oude, chapeau aan het ziekenhuis en het leert ons een belangrijke les. Luister naar je lichaam en schakel snel!

Uitdaging

De tweede uitdaging was tijdens de laatste dagen. Een andere fietser kreeg (net als ik) last van zijn knie. Dit werd zelfs zo erg dat hij de laatste paar uur van de laatste dag liever niet meer trapte. Gelukkig waren we in Nederland zonder de bergen en konden wij hem duwen. ‘Samen uit, samen thuis’ kreeg weer een nieuwe betekenis.

Fietsreis versus fietsvakantie

Daarnaast waren er de ‘standaard’ dingen die ik ook merk tijdens een korte fietsvakantie:
1) Verschillen in kracht en conditie: de ene moet wachten boven op een klim terwijl de ander blij is dat hij ‘de berg toch maar weer bedwongen heeft’.

2) Meningen. De ene vind dat je je fiets iedere ochtend moet kuisen, terwijl de andere 1 keer per jaar schoonmaken genoeg vind. Dat is niet erg, maar zorgt soms voor ergernis bij die perfectionist. Hierbij hoort ook het opdringen van meningen aan een ander zoals ‘alleen 8 bar is goed in een band’.

3) Onderlinge wedstrijdjes: ook al ga je ‘samen’ op pad. Weinig dingen zijn zo leuk als het onderlinge wapengekletter op een berg. Je wilt winnen van een ander en die ander van jou. Samen rijdt je tot de helft zij aan zij (of achter elkaar) de berg op, en hoe langer het duurt, hoe meer er geloerd en uitgedaagd wordt. Even op de trappers lopen, even doen alsof je niet hijgt…. Je kent het vast wel 😉

4) Onderlinge irritaties zorgen soms voor boze gezichten en discussies over harder of zachter rijden, gevaarlijk afdalen, niet luisteren naar elkaar etc.

5) Ongelukken en bijna-ongelukken door te snel afdalen. Veiligheid vind iedereen belangrijk maar je aandacht erbij houden is 100% van de tijd van het afdalen is niet altijd makkelijk.

Al met al was het een super racefiets reis!

Nu lijkt het heel erg wat er is gebeurd, maar dat is niet zo. Ik wil gewoon eerlijk zijn over een fietsreis op de racefiets. Zodra er met meer mensen gefietst wordt en je met ontbijt en avondeten op elkaars lip zit, zorgt moeheid er soms voor dat het soms wat minder gaat. Dat is normaal en menselijk.

Conclusie

Moet een ervaring eindigen met een conclusie? Misschien niet maar ik wil het wel doen.

Lees je dit en twijfel je?
Niet doen, gewoon gaan en bij een te lage conditie is een ebike een prima optie, we kwamen er veel tegen en die mensen hadden niet minder lol dan wij!

Lees je dit en was je erbij?
Bedankt voor deze unieke ervaring samen. Ik zal het nooit vergeten!

Lees je dit en denk je dat wij gek zijn door dit fietsavontuur aan te gaan?
Dat klopt. En daarom moet je dit doen, je leeft namelijk maar 1 keer!