Ik begin aan de laatste klim vanuit Sault naar de top. Deze kant is mooi en lelijk, ik zal het uitleggen. Bedoin en Malaucene zijn 21 km naar de top, deze is 26 km terwijl je veel hoger bent, namelijk 700m boven zeeniveau (de andere 300 respectievelijk 350m).
Laatste keer de Ventoux op
Dus veel minder hoogtemeters in een langere afstand. Daarom wordt dit de makkelijke kant genoemd (en ook mietjeskant etc etc). Hij is mooier omdat je door echte mooie landschappen onder vertrekt en door een mooi, welriekend (dennengeur) bos naar boven rijdt. Je kan hier delen makkelijk op het buitenblad rijden als je goed getraind bent. Soms gaat het zelfs naar beneden! En dat vind ik jammer, ik kom namelijk om me lekker af te beulen en te klimmen en dat gaat niet op de eerste 20 kilometer. Alhoewel kilometer 15 tot 20 er al weer meer op gaan lijken.
geen honger
Geen trek
Ik kan op dat moment geen eten meer naar binnen krijgen. Dat is toch de moeheid denk ik. De sportdrank is nu ook echt vervangen voor water dus daar krijg je ook geen energie van. Ik had 2 oplos-blokjes meegenomen om in Malaucene te vermengen met water. Ideaal is dat! Nu waren die ook op dus zit ik aan water te lurken.
Daarnaast ben ik al een kilometer aan het doen over een peperkoek die me niet smaakt. Later op de avond vind ik het laatste stuk gemengd met de gel terug in mijn shirt…
Dus het lichaam zegt me dat de voorraden op raken maar niet aangevuld willen worden, vreemd is dat. Ik moet dat nog eens voorleggen aan de sportvoedingdeskundige die ik ken. Ok, audio luisteren dan maar en vaak zitten en staan. Dat is onderzocht het blijkt dat dat de meest efficiënte manier is om naar boven te rijden. Mits goed toegepast natuurlijk maar dat geldt voor alles.
Nog een keer!
Daar ben ik weer en ik voel me al echt thuis op de Ventoux, dat is echt het leuke: Je gaat de berg kennen! Alle wegen heb je gezien, je herkent punten en weet voortaan wat er gaat komen. Misschien maakt dat het saaier maar ik vind het wel leuk om een berg zo redelijk te doorgronden. Misschien ben ik daar wel een beetje ingenieur voor.
Hotel Rijnaard
Na dat denkwerk kom ik weer bij het hotel. Linksaf kan ik naar Bedoin en rechtdoor ga ik nog 6 kilometer omhoog naar de top. Ik twijfel geen moment want, ondanks dat ik het zwaar heb, geniet ik ook nog en heb er nog zin in. Dit is toch mooi dat je dit mag/ kunt/ wilt doen! Een dag strand is een grotere straf, hoezo malloot?
Terwijl ze dus 100 kilometer zuidelijker aan het strand hangen bij Nice, Cannes en soortgelijke plaatsen gaat er hier nog een kaaskop omhoog, rare jongens..
Bij de blauwe Albert-Heijn tas die nu los ligt (want de auto is al lang weg) denk ik dat laatste gelletje nog mooi even leeg te spuiten in mijn mond, maar helaas…Erwin had dat al eerder bedacht en dat gelletje is mooi pleiten! Ik lach erom en neem de banaan, die gaat er redelijk goed in gelukkig.
Echt mooi
De laatste 6 kilometers van de klimmen vanuit Sault en Bedoin zijn hetzelfde, bij Rijnaard komen ze dus samen.
De laatste klim begint nu pas echt want dat eerste stuk vanuit Sault was spielerei. Het gaat lekker omhoog en ik besluit de audiocursus te verwisselen voor wat muziek. Dat is wel lekker en opzwepend na al dat gepraat. Ik krijg er echt meer energie van en de pijn in de rug is even vergeten! Dit helpt voor mij echt enorm goed bij het sporten. Dat heb ik eerder ook al in de marathon ervaren! Maar de wind ik er nog steeds, en die neemt snel toe in kracht. Ik doen snel mijn jasje weer aan en fiets snel verder. Stilstaan is nu niet meer handig. Je moet blijven trappen omdat het lichaam nu andere dingen leuker gaat vinden. Rust bijvoorbeeld. Maar dat is nog te vroeg.
Verschil
De afstand/ hoogtemeters maar vooral de wind beginnen nu duidelijk hun tol te eisen van deze renner. Want het is een groot verschil met de eerste keer vanmorgen vanuit Bedoin. Toen ging het echt lekker en vloog ik voor mijn gevoel omhoog, ondanks de wind. Nu is het trappen, stampen, duwen en trekken aan de pedalen. Ik sjor mijn schoentjes nog maar eens extra vast en zet mijn blik op oneindig. Oneindig maar gericht op de weg voor mij want je nek ga je altijd wel voelen na zo lang omhoog kijken. De kilometers duren nu langer en het is nu toch wel aftellen. De muziek helpt maar om de hoek komt telkens die Ventoux-wind om de hoek die mij probeert van de fiets af te beuken.
Eindsprintje
Ik besluit dat het nu gedaan is met die onzin en zoek mijn eerdere fijne pedaaltred weer op. Gewoon goed op de fiets zitten, lekker luisteren van de muziek en genieten van de berg. Ik lach weer en moet nog een paar kilometer fietsen. De top is, nu wel, in zicht en die blijft voor mij speciaal. Het gaat niet snel meer maar afstappen, laat staan opgeven, is geen optie. Dat is het de hele dag niet geweest. Ik ben toch wel blij als ik de hoogtemeter op mijn Garmin Forerunner naar 1700 meter zie klimmen. De top ligt op 1919 meter, althans de verharde weg, dus het is nog ca 200 meter omhoog.
Ik ruik de top
Toch weet ik dat je de hoogte tussen 1850 en 1919 niet echt bewust daar meer mee bezig bent want dan ruik je de felgekleurde suikersnoepjes op de top al ;-). Dus nog even door tot de 1850 meter. Ik blijf maar onder in de beugels van de fiets hangen om de wind zoveel mogelijk over mijn rus te laten glijden, en dat gaat goed. De muziek rammelt door de koptelefoon en ik geniet nog even. Het is jammer dat het erop zit bijna. Ik heb al een paar keer vandaag gedacht om hem een vierde keer op te rijden. Hmmm, toch maar niet als de rest al in het hotel is, dan mis ik ook het avondeten. Maar krijg ik er spijt van? Tot op heden niet echt. Maar een typische eigenschap van mij is dat ik altijd verder wil…
1800 meter
Nu ben ik er echt bijna, de 1800 meter hoogte ben ik gepasseerd en ik zit in gedachten al op de top. Nog 2 keer ga ik op de trappers lopen om met lekker tempo boven te komen en dan is de ena laatste bocht aangebroken. Dat is een lang recht eind redelijk steil omhoog (10,5% schat ik) wat nog even zwaar is. Ik fiets er lekker tegenop en het is zwaar. Zwaar en fijn kan echt samen gaan. De tijd is ook prima bedenk ik me want elke klim heeft zo’n kleine 2 uur geduurd. de laatste bocht na het restaurantje is in zicht. Geen tijd meer om je lichaam op te richten want daar is de wind het sterkste, vooral door de steile binnenbocht! Ik denk “wat maakt het uit” en neem die binnenbocht. Ik blijf zitten en het komt uit te tenen maar worstel me de laatste keer omhoog tegen die slepende wind. Lachen toch!
YES, ik ben boven!
Sale met korting op 2 november kopen?
Bij deze shop kun je met vertrouwen jouw Sale bestellen.
Scherpe prijs. Snel in huis.
Het is gelukt en ik ben dolblij. Het is gelukt en ik kom hijgend tot stilstand tegen het witte gebouw van de toren. Drie Amerikanen kijken me lachend aan, ze herkennen het gevoel van net-boven-zijn. Op dat moment kun je even niks maar moet je je lichaam de tijd geven om te herstellen. Dat is een kwestie van een minuut je rustig houden en dan ben ik weer aanspreekbaar. Die glimlach gaat toch niet van mijn gezicht!
States
We hebben een leuke uitwisseling van ervaringen en ze snappen niet dat 1 keer niet voldoende is op een dag. Het zijn wel toffe gasten en ze hebben nog wat lekkere snoepjes.
Bellen
Ik krijg het al weer snel koud in die wind en ga de souvenir shop in voor mijn laatste stempel. Die is mooi in the pocket! Buiten bel naar de anderen en die zitten in de zon aan het bier hoor ik. Dat is een goed signaal om niet te lang te treuzelen maar om naar beneden te gaan. Na een filmpje pak ik de fiets en ga met glimlach en al naar beneden! Laat die mooie verhalen maar komen, ik heb al helemaal zin in om ze te horen! Iedereen heeft zijn eigen ervaring en verhaal van die dag. Soms twijfel je zelf of je wel op dezelfde berg bent geweest 😉 De ene nog mooie dan de andere.
Superwaardevol
Deze ervaring is een redelijke benadering van de werkelijkheid, althans zoals ik die ervaren heb! Het fietsten van de Ventoux is super! En met hoe meer vrienden hoe beter! Of het nu 1 , 3 of 10 keer is. Want er zijn maar weinig dingen mooier dan die bult op fietsen!
Le Mont Ventoux, c’est une grande plaisier!
Beneden is het al een gezelligheid van jewelste, een superzomers tafereeltje met bier en wijn op tafel! Erik is al in de bolletjestrui gehesen. Gelukkig had ik nog een bolletjespetje meegenomen voor Erik, nu is hij compleet want met zo’n korte wielren ervaring zo makkelijk omhoog trappen is top!
Kijk hier voor het totale verslag Mont Ventoux op fietsen!
Bekijk in de shop
Bij het online kopen van een Sale is betrouwbaarheid, snelheid en uiteraard een goede prijs belangrijk.Vergelijk de prijzen van onze favoriete shops die snel en vaak gratis leveren en ze meestal ook echt op voorraad hebben: